Cultuur en beeldvorming hebben een cruciale rol gespeeld bij het legitimeren van kolonialisme en het (her)produceren van raciale stereotypes. Hierbij zijn historisch stereotypes en verhalen ingezet om een ideologie van witte en westerse superioriteit te bevorderen. De vraag is welke rol hebben de natiestaat, musea en culturele instellingen hierbij gespeeld? En hoe zien we de doorwerking daarvan terug in het heden als het gaat cultureel erfgoed, beelden en de taal? Naast het bieden van context en beter begrip van institutioneel racisme rondom cultuur en beeldvorming, kijken we naar de vraag welke stappen koloniale instellingen kunnen nemen om te komen tot dekolonisatie en herstel. Is het mogelijk om bijvoorbeeld een instelling als een museum te transformeren in iets nieuws? En welke stappen zijn wel al gemaakt.